Wafelkraam

Wafelkraam

De renners hebben het parcours net verlaten. Zojuist reden ze hier nog hun oefenrondjes. Om de benen op te warmen en om te voelen hoe het parcours erbij ligt nadat de junioren en de dames al hebben gereden. Ze begeven zich nog nu richting start en finish. Straks zal het startschot klinken en barst de strijd los. Ik heb zin in de koers maar...ik heb nog meer zin in wat lekkers.

Het baggeren door de modder en klei rond het cyclo cross parcours heeft de nodige kracht gekost. De kou, het vroege opstaan en het lopen over het geaccidenteerde terrein heeft de nodige energie gekost. Ik heb behoefte aan een shot snelle suikers, maar het moet wel snel want ik wil geen minuut van de koers missen.

Het is duidelijk. Ik moet naar de wafelkraam. De cross en wafelkramen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Overal rond het parcours van een cross zie je mensen met een wafel lopen. Allemaal gaan ze ten minste een keer op deze dag naar de wafelwagen. De een voor een luchtige Luikse wafel, de ander voor een stevige Brusselse.

In de mobiele wafelwagens worden de wafels sneller gebakken dan de beste renner kan fietsen. De renners rijden rondjes van zo'n zeven minuten en dat is voldoende om je slag te slaan bij de wafelkraam. Snel een dot poedersuiker of slagroom erbij en weer terug naar de cross.

Teruggekomen bij de hekken voel je de jaloerse ogen priemen. Verdorie, hij wel. Had ik net maar niet die zoute worst genomen want nu heb ik dorst en moet ik eigenlijk weer weg. Als de poedersuiker rond mijn neus prijkt merk ik dat sommige omstanders niet meer te houden zijn. Terwijl je de kopgroep al om de bocht hoort komen maken ze zich toch los uit het publiek en gaan op weg naar de wafelkar.

Ik geef ze zijn geen oneigenlijk. Ik geniet nog van mijn laatste stukje wafel en begrijp heel goed waarom het hier zo druk is bij alle wafelkarren. Vlaamser dan hier langs de koers wordt het niet en dus krijg je zin in Vlaamse lekkernijen. Natuurlijk is er het Belgische bier, maar dat staat voor later op de dag op het menu. Nu willen we de koers nog volgen.

De wafelkar serveert de Vlaamse 'heavy fuel' waar de Dire Straits in het begin van de jaren negentig over zongen. Hier aan de zijlijn van de cross heb je ook zware stookolie nodig om de dag door te komen. In de modder is het maar moeilijk overeind blijven en iedere keer als de renners voorbij komen moet je uit volle macht je best doen om je plaats langs de dranghekken te behouden.

En zelfs wanneer je de mobiele wafelkraam bezoekt is het dringen geblazen. De uitbater van de mobiele wafelkar heeft zijn best nog gedaan door een loopplank voor de wafelwagen te leggen, maar die is inmiddels spekglad.

Na de cross stroomt het veld leeg, maar hier en daar zie je mensen een ommetje maken en stoppen bij de wafelkraam. One for the road.